Şimdi geçmiş yaşanmışlıklara, yaşananlara bir göz atıyorum bir kaç gündür, fakat nedense hiç hoşuma giden şeyler göremedim... Daha kötüye daha berbat bir duruma doğru hep bir irtifa kaybı yaşıyorum. Bu noktada kendimle dalga geçmeyi ve karşıdan güçlü durmayı öğrendim. Kafa olarak umursamamaya kendimi tanımamaya başladım. Bir nevi iyi oldu yoksa kaldıramayacağım şeylerdi bunlar.
Sabırlı olmanın getirdiği hiç bir şey yok, yavaş yavaş her insanın içinde büyüttüğü ve merhamet duygusunun olduğu o çocuk bende çok hasta ölmek üzere, ne kadar dişini sıkıp sabrederse o çocuk o denli yara alıyor, ben alıştım onun alışması pardon ölmesi zaman alacak düşünmeden edemiyorum o ölünce benim bedenime ne olacak ? Değerlerime, duygularıma ne olacak. İnsanlarımızın hep içindeki çocuklar oldu, zaten koyun aklıyla çalışan bir kısım insanımız şimdi hepten çaresiz durumda, onlara ne olacak şimdi ?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder