Hislerin Kafa Yaması

İnsan kendini suçlu hissedince, duyulan iyi bir kişi olma gereksinimi; suçunu yalnız kendisi bilince, suçunu gözleri önüne sereceği kimseler ona suç gözüyle bakamayınca duyulan o yakıp kavurucu zorlu gereksinim; başkaları kendisinin hepsinden kötü gördüğü bir davranışını iyi bulunca, gerçekten iyi bir kişi olmak için duyulan o şeytanca kahredici gereksinim. Öyle ki, sanki herkesin yaşaması, her yaşam başka kimseye değil, bir tek kendisine bağlıdır, hiç tanımayan kişilerin yaşamı da tanınıp bilinen kişilerin yaşamı aracılığıyla yine kendisinden sorulmaktadır. Sanki hep başkalarının kanlısı olmuştur; sanki hala, ömrün yarısı geçip gittikten sonra bile gerçekten iyi bir kişiye dönüşme olanağı vardır.